ابو بکر محمد ابن زکریای رازی، دانشمند و طبیب مشهور ایرانی در سال 251 قمری در شهر ری متولّد شد. در فلسفه و نجوم، ریاضیّات و ادبیات به تحصیل پرداخت و طب را به طور کامل فرا گرفت.او به خدمت یکی از حکّام سلسله ی سامانی ری درآمد و ریاست بیمارستانی را که در این شهر تأسیس شده بود، در اختیار داشت. مدّتی هم در بغداد به طبابت پرداخت. از او آثار بسیاری بر جای مانده است. از جمله کتاب (الحاوی) که در زمینه ی علم طب به رشته ی تحریر در آمده است. این کتاب مشهود رترین اثر رازی است که تا قرن ها در دانشگاه های کشور های اروپایی تدریس می شد. کشف الکل را به او نسبت داده اند. رازی در سال    یا 313 یا 323 قمری در ری در گذشت..

سلام به کودکان عزیز

فرشته های مهربون ، خدا خیلی دوستتان دارد

امام زمان( عجّل الله تعالی فرجه الشریف) رهبر و پدر و مادرتان یادتان نرود.

التماس دعا

(خاله فاطمه)

سلام و خدا قوّت به کسانی که شعار دنیا لبخند تو را کم دارد را با پیام صلح بیان کردند.

چرا خداوند دست به آفرینش موجودات و انسان زده است؟

اگر شخصی توان ساخت رباط یا عروسک را داشت، و آن را ساخت و عروسک و رباط قدرت تکلّم و صحبت کردن را پیدا کند و از صاحب خود سؤال کند، چرا مرا به وجود آورده و خلق کردی؟

   سازنده ربات و عروسک چه جوابی به او خواهد داد!

   جواب می دهد، عروسک شما از اوّل چیز خاصّ و با ارزشی نبودی. پارچه، کارتون، چسب و ابری بیش نبودی و هیچ جایگاه و ارزشی نداشتی، من سازنده به شما ارزش دادم و شما را به وجود آوردم که عروسک شده ای.

   همین سؤال را ما انسان ها از خداوند بپرسیم، خداوند در جواب می فرماید:

   انسان ها شما هیچ ارزش و جایگاهی نداشتید شما گل بد بو بودید(1) من به شما ارزش و شخصیّت دادم، و حتّی شما را خلیفه ی خود بر روی زمین قرار دادم و ملائکه را امر به سجده بر شما کردم و ابلیس یکی از مقرّبان درگاهم را به دلیل سجده نکردن بر شما از رحمت خود بیرون نمودم، نعمت های آسمانی و زمینی رامسخّر شما و بهشت را جایگاه و منزل شما قرار دادم تا با به کار بردن استعدادهایتان به آن داخل شوید، آیا با این همه جایگاه و ارزشمندی دوست نداشتید خلق شوید.

   بنابراین خداوند با آفرینش انسان و موجودات به آنها ارزش و جایگاه داد. تا به کمال برسند، و اگر آنها را خلق نمی کرد آیا این جایگاه و ارزش را داشتند و از این همه مواهب برخردار می شدند؟

1.قرآن کریم، سوره حجر، آیه 28.  

شما ها

   شما ای غنچه های نو رسیده

که زینت بخش نقش اجتماعید

شما، ای یاسمین ها، سرو قدّان، لاله رویان

که باغ زندگانی را صفایید

شما که سینه هاتان پر ز مهر است

شما که دیده هاتان پر ز سحر است

شما که روشنی بخش وجودید

شما که زندگی را تار و پودید

شما ای دختران! من با شمایم!

     سراپا گوش باشید

در این دور و زمان باهوش باشید

مبادا دست ناپاکان خائن

بریزد شاخ و برگ آبروتان

مبادا زیر طوفان هوس ها

شود مدفون به خواری، آرزوتان

شما را مادران با شور و امید

به دامان محبّت می نشانده

پدر ها با دو صد امیدواری

 به آغوش پر از گرمی فشرده

تو ای دختر

     مبادا لاله های چشم مادر

ز نا فرمانی از دستورهایش

     پر از شبنم نمایی

مبادا قلب پر مهر پدر را

ز نا هنجاری و بی بند و باری

      پر از خشم و فرو در غم نمایی

أیا دختر، ز من بشنو

تو از طنّازی و عشوه بپرهیز

تو دانش را به نور دین بیامیز

                                                                                                         ( صدیقه هاشمی)