خاقانی
افضل الدّین بدیل خاقانی شروانی، شاعر و متخلّص به خاقانی، به سال 520 قمری در شهر شروان از مادر نسطوریِ تازه مسلمان، زاده شد. از کودکی نزد عمویش، کافی الدّین عمر بن عثمان که مردی حکیم، طبیب و فیلسوف بودّ به تحصیل دانش پرداخت و در سایه ی تربیت و حمایت او، با شوق فراوان در کسب دانش کوشید. دیری نگذشت که در علوم و فنون زمان خود به کمال رسید و در شعر از سرآمدان زمان شد. پس از درگذشت عمویش، به خدمت ابوالعلاء گنجوی رسید. او خاقانی را به خاقان اکبر، ( منوچهر شروان شاه)، معرّفی کرد، و دختر خویش را به او داد و تخلّص خاقانی را برای وی برگزید. خاقانی مسافرت های بسیاری کرد. از جمله دو بار به زیارت خانه ی خدا رفت که رهاورد این سفرها، قصیده هایی رسا و شیرین بود. در یکی از همین سفرها بود که از( ایوان مداین) دیدار کرد و قصیده ی مشهور خود را سرود. وی به سال 595 قمری در تبریز در گذشت و در( مقبرة الشعراء) مدفون شد.
