مولانا
جلال الدّین محمّد فرزند بهاءالدّین محمّد بلخی مشهور به (مولانا) یا( مولوی) از بزرگترین شعرای ایران به شمار می رود که به سال 604 قمری در بلخ متولّد شد. او همراه پدر به سوووی بغداد، مکّه و ملطیه رهسپار شد و سرانجام بنا بر دعوت یکی از امرای سلسله ی سلجوقی به قونیه رفت. وی نزد برهانالدّن ترمذی و شمس تبریزی به شاگردی پرداخت و طریقه ی (مولویه) را بنیان نهاد. او مریدان بسیاری داشت. مولوی در وسعت نظر، بلندی اندیشه، بیان ساده و دقّت در خصال انسانی یکی از ناموران دنیای بشریّت به حساب می آید. (مثنوی معنوی) و( کلّات شمس تبریزی) دو مجموعه از اشعار اوست. وی به سال 672 قمری در قونیه د رگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.
