به من می گفت: « مادر جان، وقتی من و داداش خونه ایم، درست نیست شما و خواهرم در حیاط را باز کنید؛ یا من می روم یا داداش. شاید یه مرد نا محرمی پشت در باشه؛ خوب نیست صدای شما را یه نا محرمی بشنوه.» خیلی حسّاس بود. با اینکه ما خوردمان رعایت می کردیم امّا همیشه حواسش بود، به خصوص به خواهرش.( شهاب، ص24)

کشاورز(چرایی خلق جهنّم و جهنّمیان)

زمانی که کشاورز دانه را در زمین می افشاند، هدفش از افشاندن بذر در زمین این است که ثمره همه ی آنها عایدش گردد امّا همه ی آنها هنگام درو کردن به او باز نمی گردد، و مقداری از آنها فاسد می گردند حال آنکه زمین و آب مناسب برای همه ی بذرها یکسان و مراقبت های کشاورز از همه ی آنها به یک اندازه بوده است.

   سؤالی که پیش می آید این است که آیا کشاورز مقصّر است که بعضی از بذر ها رشد نمی کنند یا خود بذر ها در آن نقش دارند. در پاسخ باید گفت: کشاورز ها همه ی زحمت ها و مراقبت ها را انجام داده است این خود بذر ها هستند که به دلیلبه کار نبردن استعداد رشد نمی کنند. لذا با این اوصاف آیا کشاورزنباید بذری بپاشد و محصول عایدش گرددبه جهت آنکه بعضی از بذرها قابلیت رشد و محصول شدن را ندارند، عقل سلیم می گوید: به خاطر چند بذر نباید از هدف کلّی که کشاورزی و برداشت محصول است، دست کشید خدای متعال نیزمشیّت اصلی او بر این تعلّق گرفته است که در زمین موجودی تمام عیار و از هر جهت کامل به نام انسان بیافریند، تا بندگی کرده و مشمول رحمتش شوند، لکن بعضی از افراد به دلیلاستفاده نکردن و شکوفا نساختناستعدادی که خداوندبه آنها عنایت کرده، و با آنکه برای بهشتی شدن خلق شده اند خود را دوزخی می کنند.

   بنابراین آیا خداوند به خاطر یک هدف کلّی و بزرگ که خلق انسان ها و بهشتی شدن آنها است، نباید خلقی صورت می داد، به جهت آنکه یک عدّه به دلیل به کار نبردن استعدادشان خود را جهنّمی می کنند همان طور که عقل سلیم می گفت: کشاورز به خاطر چند بذر نبایداز هدف کلّی که برداشت محصول است دست بردارد می گوید: خدای متعال نیز به خاطر چند انسان نبایداز هدف کلّی که خلق انسان ها و بهشتی شدن آنها است دست بکشد، چرا که همه ی اسباب هدایت و بهشتی شدن را برای همه افراد بیان نموده، خود افراد هستند که مقصّر در جهنّمی شدن و ورود در آن هستند.

خشایار شا(486-465ق.م)

یکی از پادشاهان مشهور سلسله ی هخامنشی، خشایارشا، فرزند داریوش اوّل می باشد. کامیابی های اوّل دوران پادشاهی خشایارشا، در جنگ با یونانی ها، موجبات غرور و غفلت وی را فراهم ساخت.

   شاه در اثر این پیروزی ها خوی جهانگیری را از دست داد و به عیش و خوشگذرانی پرداخت و این موضوع بزرگان پارس را نا خشنود ساخت.1

   نقل است: خشایارشا روز به روز اخلاق و شخصیّتش بیشتر از هم پاشیده می شد. او که نوه ی دختری کوروش بودبا بی توجّهی به امور، زمینه را برای توطئه علیه خود فراهم می کرد.

   عامل اصلی توطئه، شخصی بود به نام اردوان که به عنوان رئیس گارد های اختصاصی شاه انجام وظیفه می کرد.

   اردوان در هوای رسیدن به مقام شاهی بود و چون از عنایت و محبّت خشایارشا برخوردار بود از این موقعیّت استفاده ی زیادی نمود.2

   اردوان پیران خود را که هفت تن بودند با خود در توطئه ی قتل پادشاه شریک کرد، پس خشایارشا را در اتاق خوابش به قتل رساندند.

   اردوان پس از این رویداد، نزد اردشیر، پسر خشایارشا رفت و به وی گفت:« این امر، یک توطئه ی بزرگ خانوادگی است.»

   اردوان هنگامی که اردشیر را از فوت پدر آگاه کرد کوشید به او بقبولاند که قتل شاه، کار داریوش، برادرش می باشد و او برای رسیدن به تخت شاهی دست به این قتل زده است.3

   وقتی اردشیر به نیرنگ اردوان پی برد و بی هیچ ملاحظه ای او را کشت و وی را در آرزوی تکیه زدن بر تخت شاهی نا کام باقی گذاشت.4

   خشایارشا در سال 465 قبل از میلاد کشته شد. جسد او را به آرامگاه شاهان هخامنشی در نقش رستم بردند و در آنجا دفن کردند.5

1.تاریخ شاهنشاهی هخامنشی؛ اومستد،ا.ت، ترجمه محمّد مقدّم، ص 362.

2.تاریخ امپراطوری هخامنشیان؛ بریان، پی یر، ترجمه مهدی سمسار، ج2، ص 1186.

3.از آفرینش تا یزدگرد؛ کریمی بختیاری، سیروس، ص288.

4.گنجینه تاریخ ایران؛ رضایی، عبدالعظیم، ج5، ص278.

5.تاریخ ده هزار ساله ایران؛ رضایی، عبدالعظیم، ج1، ص227.